Basic HTML Version
16
/ Bezmiâlem Aktüel 2019
ameliyat sonunda bacağını kaybetme tehlikesinin
var olduğunu da üstüne basarak yineler. Genç, bu
kötü haberi annesinden bile saklar. Ertesi gün başka
bir doktora görünür; açık hava ve iyi bir dinlenme
tavsiyesi alınca ferahlar. Hastaneden, hasta dizi için
yenibirameliyatgerektiğini öğrenerekayrılangenç,bu
durumun etkisinde kalarak çevresine adeta “hastalık-
sağlık” zıtlığı açısından bakar. Mekân, doğrudan,
kişinin dingin, mutlu, huzurlu, sevinçli, rahat olmasına
etki ettiği gibi tedirgin, mutsuz, huzursuz, rahatsız
olmasında da etkili olabilir. Bu açıdan baktığımızda
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu’nda romanın baş
kişisinin kimliğini yönlendiren, davranışlarına etki
eden ve duygu hâllerini şekillendiren etkenler,
mekânlardan kaynaklanmaktadır. Gencin hastaneye
sürekli gidişi, hastanenin/dokuzuncu hariciye
koğuşunun kapalı, soğuk ve ürperti verici havasını
sürekli teneffüs edişi sonucu kendisinde oluşan ve
iç dünyasında yer eden derin etkileri, olumsuz duygu
hâli ve huzursuzluğu anlatılır.
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu’nda “kemik veremi-
tüberkülozu” hastası olarak yatıp tedavi gören genç,
İstanbul’un kenar mahallelerinden birinde annesiyle
yaşadıkları evini de kendisi gibi “yıkık, hastalıklı,
kederli, soluk” olarak nitelendirir olmuştur. Aralarında
tam bir benzerlik vardır. Bu benzerlik, benimsemeyi,
benimseme de doğal bir sevgiyi getirmiştir. Yazılı
kaynakların pek azında Dokuzuncu Hariciye
Koğuşu’nun, bazen “Aşağı Gureba” olarak da
adlandırılan Bezmialem Vakıf Gureba Hastanesi’nin
tarihi binasında koğuş tarzında yapılandırılmış bir
bölümolduğundan bahsedilse de o bir simgedir artık.
Romanın yaşandığı zaman diliminde ise hala önde
gelen hastanelerimizden biridir. Kahramanımızın
yatacağı bölüm de “9. Hariciye Kliniği”dir. Gördüğü
tedavi sonucu bacağı kesilmekten kurtulur. Bacağı
hızla iyileşir, hastaneden ayrılır.
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu’ndaki genç adam,
benzerleri
ve
garip-gureba,
“kimsesizlerin
kimsesi” olmayı sessizce sayılacak bir üslupla,
yüzyıllar öncesinden Valide Sultan’ın bıraktığı vakıf
eserlerin gölgesinde, emniyetle ve gururla hizmet
aldılar-varlıklarını sürdürdüler; hem de bacakları
kesilmeksizin…
Etfal koğuşunda