Basic HTML Version
60
/ Bezmiâlem Aktüel 2020
UZMAN DR. CANSU EKİNCİ
UZMAN DR. HARUN UYSAL
BVU HASTANESİ GÖZ HASTALIKLARI ANABİLİM DALI
ANESTEZİYOLOJİ VE REANİMASYON ANABİLİM DALI
Mart ayında Türkiye’de yeni tip
coronavirus
vakalarının
yeni
başladığı, maske
takılsın mı
takılmasın mı
tartışmalarının
yapıldığı zamanlarda hastalığı
geçirdim.
Birkaç gündür sabahları boğaz ağrısı ve şiddetli
batma sonrası burun akıntısı ve yoğun hapşırık
başlamıştı. Ancak tipik bulgulardan olmadığı için
çok önemsememiştim. Sonrasında 2 gün sabaha
karşı sırt ağrısı ile uyandım ve günler içinde gittikçe
artan kuru öksürük başladı. O sıralar birkaç yabancı
yayında özellikle tat ve koku kaybının COVID-19
için uyarıcı olması gerektiğini okumuştum. Bende
de ciddi derecede tat ve koku kaybı başlayınca
tetkiklerim
yapıldı
ve
COVID-19
olduğum
doğrulanarak tedavim başladı.
Yalnız
yaşadığım
için
izolasyon
problemim
olmayacağından evde karantinada tedavime devam
ettim. COVID-19 ile ilgili bilgilerin çok kısıtlı olduğu,
bu nedenle bilgi kirliliğinin ve belirsizliklerin oldukça
fazla olduğu bir dönemdi. Bu süreçte ailem,
arkadaşlarım ve hastanedeki hocalarımla sürekli
iletişim halinde kaldık ve destekleri sayesinde hiçbir
zaman olumsuz düşüncelere kapılmadım. Karantina
sürem dolunca da diğer arkadaşlarımla dönüşümlü
olarak hem Covid polikliniğinde çalıştım, hem de
kendi kliniğimizdeki görevime döndüm.
Branşımız gereği hastaları 30-40 cm gibi çok yakın
mesafeden muayene etmemiz gerektiği için virüse
maruz kalma riskimiz de yüksek. Ben de hastalığa
bu şekilde yakalanmış olduğumu düşünüyorum.
Hem bir hekim hem
de
bir
baba
olarak
bu
sürecin
zorluğunu
birebir
yaşayanlardan
birisiyim.
Hastaneden
eve
dönünce,
olası
riskleri minimize etmek
amacıyla üzerimdeki eşyaları bir poşete
koyup balkona bırakıyor veya çamaşır
makinesine atıyor, ardından duş alıyordum.
Bu süreçte evdeki hiçbir yere dokunmamaya
özen gösteriyorum. Ben evden çıktıktan
sonra da kapı kolları, musluklar kısacası her
yer dezenfektanlarla temizleniyordu.
Bir gün akşam 5 civarında bir telefon
geldi. Hocamız bana
test
sonucumun
pozitif çıktığını söyledi. O sırada kızımla
birlikteydim. O an ‘Acaba kızıma ve eşime
bulaştırmış
olabilir miyim?’
endişesine
kapıldım. Kendimi
ev
halkından
izole
etmek
için bir şekilde hazırlanıp evden
ayrılmam gerekiyordu. Apar topar eşyalarımı
hazırlamaya çalışırken Bir yandan kızımı
kendimden uzak tutmaya çalışıyordum. Geri
dönememe ihtimalim aklıma geldiğinde ve o
an kızıma sarılamadığımda kendimi çok kötü
hissettim.
SAĞLIK ÇALIŞANLARIMIZIN
PANDEMİ ANILARI